Skemer se naggodin.
deur skrefies oë
loer skemer vir ñ laaste keer,
wik,
wik

lê hy eenkant toe
onderwyl
die maan
misterie uitblaas

saam blink oogsterre,
strek oranje-pienk
arms  uit
op die horison,


die naggodin
gly sorgeloos
kaalvoet,
op ñ betowerende melkweg,

terwyl sy sterre
oral op pikswart
naghemel hang, 
giggelend blaas sy

verskietende sterre,
haar nagkus aan
sjarmante skemer,
blosend pienk-oranje sy antwoord

knipoog sy laaste vaarwel
as sy arms op ster s k i t t e r e n d e
swart horison verdwyn,
haar betowerende swart satyn bedek

liefderyk ñ blink nag hemel,
eensaam sing ñ nagtegaal
die soete s o n n e t
van ñ liefde wat net skemer en naggodin
het.

Kopiereg:  Bernadette Barnardt.